Ik vond het wel weer eens tijd. Tijd om niet alleen een Word-documentje te openen, maar er ook daadwerkelijk wat in te typen. Ik was laatst een lijstje in het maken in mijn hoofd met dingen die ik het meest mis aan vroeger, en ‘schrijven’ was één van die dingen. Ik schrijf al jaren geen verhalen meer, maar nu dus zelfs ook geen blogs, en dat vind ik toch wel een beetje een schande. Maar de waarheid is: ik voel me een beetje leeg, alsof ik helemaal niets heb om over te schrijven. Maar goed, ik moet en zal weer eens bloggen (oma begint zich al zorgen te maken), dus ga ik maar even doen alsof ik wél iets te vertellen heb. Dus bij dezen: een soort persoonlijke update, met de oplossing van het studiemysterie en mijn vakantieplannen en zo.
Even kletsen: Op de helft van het jaar
